Nigdy nie było wielkiej potrzeby posyłania na ziemię Mesjasza, Bożego Syna, ale nawet mało intensywna potrzeba, jeśli kumuluje się przez dwa tysiące lat, staje się paląca, co widać na każdym kroku.
Bóg nie ma potrzeb, ani nie myśli w dosłownym tego słowa znaczeniu, myśli natomiast w sensie dorzecznym, czyli co pomyśli, to jest, ale nie do końca.
Gdy więc uznał, że pora posłać na ziemię córkę, Klementynę, dla odnowienia Przymierza, wyglądało to mniej więcej tak jak jajecznica bez granic, gotująca się w odwrotnym kierunku, czyli od substancji stałej i żółtej ku substancji ciekłej i dwubarwnej (jeśli gotować bez słynnego niegdyś, a teraz zarzuconego, bez powodu, szczypiorku).
Myśl Boża o Klementynie była zatem jak ów pękający bąbelek na powierzchni białka i jednoczesny obrót jajecznicy wokół własnej osi, tak że z morza białka dobyła się smuga żółtka, reprezetująca Klementynę, emanację i zarazem integralną część Boga żywego.
Jeśli komuś z trudem przychodzi wyobrażenie sobie jajecznicy pozbawionej granic, gotującej się odwrotnie i wydzielającej z siebie, jako coś obcego, coś co jest nią samą, czyli Jajecznicą, w tym przypadku Istotą Najwyższą, to nie należało dosłownie wyobrażać sobie jak wygląda myślenie Boga!
Proces był więc z gruntu plotyński i za pierwszym razem, dwa tysiące lat temu, wyglądał mniej więcej tak:
-- A kto tak ładnie naucza, co, jak? Jezus? Mój syn? Bez jaj, jak ja mogłem zrobić... ale cóż to, to ja nauczam? Jezus Maria, znowu się zachlewam we własnym towarzystwie.
Bóg nie ma potrzeb, ani nie myśli w dosłownym tego słowa znaczeniu, myśli natomiast w sensie dorzecznym, czyli co pomyśli, to jest, ale nie do końca.
Gdy więc uznał, że pora posłać na ziemię córkę, Klementynę, dla odnowienia Przymierza, wyglądało to mniej więcej tak jak jajecznica bez granic, gotująca się w odwrotnym kierunku, czyli od substancji stałej i żółtej ku substancji ciekłej i dwubarwnej (jeśli gotować bez słynnego niegdyś, a teraz zarzuconego, bez powodu, szczypiorku).
Myśl Boża o Klementynie była zatem jak ów pękający bąbelek na powierzchni białka i jednoczesny obrót jajecznicy wokół własnej osi, tak że z morza białka dobyła się smuga żółtka, reprezetująca Klementynę, emanację i zarazem integralną część Boga żywego.
Jeśli komuś z trudem przychodzi wyobrażenie sobie jajecznicy pozbawionej granic, gotującej się odwrotnie i wydzielającej z siebie, jako coś obcego, coś co jest nią samą, czyli Jajecznicą, w tym przypadku Istotą Najwyższą, to nie należało dosłownie wyobrażać sobie jak wygląda myślenie Boga!
Proces był więc z gruntu plotyński i za pierwszym razem, dwa tysiące lat temu, wyglądał mniej więcej tak:
-- A kto tak ładnie naucza, co, jak? Jezus? Mój syn? Bez jaj, jak ja mogłem zrobić... ale cóż to, to ja nauczam? Jezus Maria, znowu się zachlewam we własnym towarzystwie.