Komentarz do wpisu: Nóżka prawego leszcza, balsamlomzynski

-- W takie dni, Lizawjeto Andriejewna, można rozmawiać wyłącznie o pogodzie, ale właściwie po co to robić?
-- Rozmowy o pogodzie prowadzę jedynie wtedy, jeśli są wstępem do czegoś bardziej wzniosłego, ale wątpię by teraz, z panem, rozmowa o pogodzie byłaby wstępem do czegokolwiek.
Kaługin siedział na ratanowym półleżaku, obok ratanowego stolika, na którym postawiono filiżankę z mrożoną kawą i lody pistacjowe. Kaługin sięgnął po lody i pochłonął bladozielony specjał z zaskakującym zapałem. Ratan trzeszczał w tym czasie profetycznie:
-- Nie wiem, skąd wam kobietom wydaje się, że wzniosłość jest wam poniekąd bliższa i bardziej naturalna, niż nam, prostakom.
-- Rzecz w tym, Mikołaju, że to już w o ogóle nie jest kwestia płci w naszych czasach, tylko, albo ktoś jest prostak, albo nim nie jest.
Lizawjeta Andriejewna, potężna blondynka o imperialnej urodzie wzburzyła się i odstawiając kawę rozlała połowę zawartości. Kawa przedostała się przez ażurowy blat i skapała na rozgrzany marmur pokrywający chodnik wokół basenu. Zapachniało dalekimi krajami.
-- Przez taką właśnie gadkę, upada zachodnia cywilizacja, wprost czego się nie tknąć, zaraz wyłazi ta cała płciowości.
-- A wam Mikołaju Filipowiczu, ciągle się wydaje, że coś właśnie upada, a tu jak na złość trwa i trwa, a upadamy akurat my i to tym razem na amen.
-- Kawę już pani rozlała, teraz tylko tego trzeba, żeby panią wsadzili do więzienia.
-- Za takie rzeczy nie wsadzają.
-- A powinni.